25 Μαρτίου

25^η Μαρτίου 2022, 200 και ένα χρόνια από την επανάσταση του 1821, στην Ερμούπολη, μία πόλη προσφύγων , 100 χρόνια μετά από τη Μικρασιατική καταστροφή, σε ένα νησί που αποτελεί παράδειγμα δημιουργίας μέσα από τον συγκερασμό και την ένωση πολλών διαφορετικών στοιχείων: το υλικό δηλαδή που ευνοεί τον πολιτισμό.

  Η ιστορική στιγμή επιτάσσει κάθε φορά τις πλέον κατάλληλες λύσεις. Για εκείνη την εποχή λύση χωρίς το διαζευκτικό ή, λύση δε λογιζόταν: «ελευθερία ή θάνατος»! Ο αγώνας για την ανεξαρτησία δε χωρούσε περιθώρια εξεύρεσης μέσης οδού. Πραγματικά οι αγωνιστές  πάλευαν με τίμημα τη ζωή τους τροφοδοτούμενοι από τη φλόγα της λευτεριάς. Έγιναν ήρωες και τους μνημονεύουμε πάντα, κάθε φορά που θέλουμε να αντλήσουμε δύναμη από το θάρρος τους και τη γενναιότητά τους.

  Η σύγχρονη συγκυρία όμως  προτάσσει διαφορετικούς αγώνες. Ίσως τώρα ήρθε η στιγμή να απομακρυνθούμε από τη σύνταξη διάζευξης και να προχωρήσουμε σε δρόμους σύζευξης. Ήρθε η ώρα να κάνουμε περήφανους όχι μόνο τους προγόνους μας αλλά και τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους, τους ήρωες και τις ηρωίδες στον πόλεμο κατά του κορωνοϊού, καθώς έχουν  πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα με απώλεια μέρους της παιδικότητας ή της νεότητάς τους αντίστοιχα. Είναι καλό να κατανοήσουμε το ότι  τον τόπο αυτόν δεν τον κληρονομήσαμε μόνο από τους  προγόνους μας , αλλά τον δανειζόμαστε και από τα παιδιά μας. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι για να μιλήσουμε στα παιδιά θα πρέπει να ‘σκύψουμε΄ για να μας καταλάβουν. Το αντίθετο μάλλον είναι προτιμητέο , θα πρέπει να ψηλώσουμε για να φτάσουμε το ύψος της καρδιάς τους και να μαθαίνουμε απ’ αυτά. Να καταλάβουμε βαθύτερα αυτό που ο Καζαντζάκης είχε πει «Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή τον πόλεμο, ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά». Για να φανούμε αντάξιοι λοιπόν του  πολιτισμού μας και του κληροδοτήματος του αγώνα για την κατάκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας, της πολυπόθητης ανεξαρτησίας, πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τους μεγάλους διχασμούς και τις διχόνοιες.

      Να ακολουθήσουμε επιτέλους τη συμβουλή του Μακρυγιάννη  «να φύγουμε από το εγώ και να πάμε στο εμείς» στην πράξη. Να δίνουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα στα παιδιά δρώντας ως ενεργοί πολίτες με σεβασμό, αποδοχή, συνεργασία. Να φροντίζουμε να διατηρούμε μία πολυπολιτισμική κοινωνία ανοιχτή, με  προσβασιμότητα για όλους και όλες, υπηρετώντας τα ιδεώδη και τις αξίες ενός τόπου  που δημιούργησε πολιτισμό μέσα από την πολυφωνία και τη σύνθεση διαφορετικών  απόψεων.  Ήρθε η στιγμή που θα είναι καλό να  μάθουμε υπηρετούμε την τέχνη της διαφωνίας και της ενεργητικής ακρόασης, χωρίς παρωπίδες και στερεότυπα. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με οπαδικούς όρους και να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα με βάση τα κόμματα, τα χρώματα, τις ομάδες, τις εφημερίδες που διαβάζουμε (ή δε διαβάζουμε), τους πολέμους που μαίνονται σε όλες τις γειτονιές του κόσμου. Ας δείχνουμε αλληλεγγύη κι αγάπη σε κάθε άνθρωπο που τη χρειάζεται. Ας κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα του αγώνα του ’21 για να φωτίζουμε κάθε γωνιά σ’ αυτήν τη γη που σκοτεινιάζει από άδικους πολέμους. Ας γίνουμε εμείς η μαγιά για νέους αγώνες για την επικράτηση της ειρήνης και της δημοκρατίας.

Ευαγγελία Παππά